سوم خرداد یادآور دلاورانی است که خرمشهر را به خاک میهن باز گردانده و حقارتی بزرگ را به دشمن بعثی و ۳۰ کشور حامی آن تحمیل کردند. چهارم خرداد نیز سالروز مقاومت مردم قهرمان دزفول در برابر موشک باران عراق در دوران دفاع‌مقدس است که موجب شد این تاریخ به نام روز ملی مقاومت و پایداری در تقویم ثبت شود. امام خمینی(ره) در پنجم اردیبهشت سال ۶۲ در پیامی به مردم دزفول فرمودند: شما دزفولی ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید، شما دِین خود را به اسلام ادا کردید.
حال این سوال مطرح می‌شود که چرا خرمشهر به اشغال دشمن درآمد و چرا دزفول صحنه موشک‌باران و جنایات رژیم بعثی شد.؟ هر چند که موقعیت جغرافیایی و قرار داشتن این شهرها در خط مقدم نبرد از دلایل توجه دشمن به آنها بوده اما در کنار این مسائل، مولفه‌ای بس مهم را می‌توان یافت که اگر چنین ضعفی وجود نداشت، دشمن هرگز به خود جرات نمی‌داد که بخواهد نگاه چپ به خرمشهر و دزفول و حتی یک وجب از خاک ایران داشته باشد. رژیم بعثی در حالی از توان و ظرفیت بالای موشک های غربی و شرقی برخوردار بود که در مقابل جمهوری اسلامی هیچگونه ظرفیت موشکی نداشته است. ائتلافی از ۳۵ کشور با حمایت‌های گسترده مالی و تسلیحاتی در کنار رژیم بعث علیه ملت ایران قرار گرفتند در حالی که همزمان مجموعه‌ای از تحریم‌های تسلیحاتی و اقتصادی را برای به زانو در آوردن ایران تحمیل کردند. آنها حتی حاضر به فروش سیم خاردار به ایران نبودند چه رسد به فروش تسلیحات و ادوات نظامی. سوریه و در مواردی لیبی تنها کشورهایی بودند که در برابر این همه دشمنی، در کنار ایران بودند و زمینه‌ساز تامین بخش‌هایی از تسلیحات دفاعی کشور بودند. دزفول در آن زمان نه صرفا به خاطر موقعیت جغرافیایی و یا روحیه انتقام‌جویانه صدام، بلکه به خاطر عدم برخورداری از تسلیحات موشکی، آماج حملات گسترده دشمن قرار گرفت. شاید اگر آن روزها ایران دارای توان موشکی بود و پاسخ موشک‌ها را با موشک می‌داد رژیم بعث دیگر جرات ادامه چنین جنایاتی را نمی‌داشت اما عدم وجود چنین توانی موجب گستاخی بیشتر ارتش بعثی و جنایات بی‌شمار آنها در دزفول شد. دزفول و خرمشهر، و آنچه بر این سرزمین‌ها گذشته بخشی از تاریخ و هویت مردمان ایران زمین است. سرزمین‌هایی که با تمام وجود در برابر تجاوزات ارتش بعثی و حامیانش قرار گرفتند و در راه انقلاب و وطن از هیچ اقدامی فروگذار نبودند. مردمانی که با جان خویش در برابر دشمن ایستادند و چه قهرمانانه با پیروزی و سربلندی فاتحان ایستادگی و مقاومت شدند. با تمام این تفاسیر مروری بر آنچه بر این مناطق گذشته چند درس مهم با خود دارد.
نخست آنکه راهکار مقابله با تهدیدات دشمن ایستادگی و مقاومت است. حضور در صحنه و خالی نکردن میدان رمز پیروزی مردم دزفول و خرمشهر بوده است. آنها این پیام را با خود برای همیشه به همراه داشتند که تنها راه به زانو درآوردن دشمن مقاومت است و نه سازش و مذاکره. مقاومت است که دشمن را با تمام توانش به زانور در آورده و در نهایت زمینه‌ساز پیروزی و سربلندی می‌شود و این راهی است که نه تنها در آن دوران که در حال حاضر و عصرهای آینده و در برابر تهدیدات دشمنان راهگشا خواهد بود. دوم آنکه آن روزها دزفول و خرمشهر و امثالهم زیر آتش بودند چراکه کشور دارای توان موشکی نبود و دشمن از این ضعف برای اهداف جنایت‌کارانه‌اش بهره گرفت. بر این اساس راهکار جلوگیری از تکرار چنین روزهایی، توجه به توان موشکی و دفاعی کشور است. جوانان ایران زمین از دوران دفاع‌مقدس تا به امروز برای تقویت توان دفاعی و موشکی کشور تلاش کرده و توانسته‌اند نام ایران را به عنوان قدرت برتر منطقه، آن هم با توان دفاعی بومی پرآوازه سازند. ایران همواره تاکید دارد که توان موشکی آن جنبه دفاعی در برابر تهدیدات را دارد چراکه نمی‌خواهد آنچه که در دوران صدام علیه ایران صورت گرفت از سوی دیوانه‌ای دیگر در منطقه و یا فرامنطقه تکرار شود. چنانکه محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه در سخنرانی خود در پنجاه و پنجمین کنفرانس امنیتی مونیخ در واکنش به تهدید فرانسه در مورد اعمال تحریم‌های موشکی عنوان کرد: «آن زمان که ما با جنگنده‌های فرانسوی، تسلیحات شیمیایی آلمانی، تانک‌های انگلیسی و آواکس‌های آمریکایی و تسلیحات روسی تحت حمله بودیم، زمانی که ما را موشک‌باران می‌کردند، هیچ‌کس کوچکترین ابزار دفاعی به ما نمی‌داد، نه پدافند و نه موشکی برای پاسخ. ظریف در ادامه گفت: همین امروز آیا کسی به ما سلاح می‌فروشد؟ آیا کسی به ما جنگنده‌ای برای دفاع از خود می‌فروشد؟ اگر مورد حمله قرار بگیریم قرار است با شمشیر از خود دفاع کنیم؟ ایران را بی‌دفاع نمی‌کنیم»
نمود عینی پیامدهای مثبت ظرفیت‌های موشکی کشور را در مقابله با تهدیدات نظامی آمریکا و صهیونیست‌ها می توان مشاهده کرد آنجا که شخصیت‌های نظامی و حتی سیاسی آمریکا اذعان کرده‌اند که تهدید نظامی علیه ایران یک دیوانگی محض است چراکه با توان موشکی که ایران دارد شاید بتوان آغازگر جنگ بود اما قعطا پایان دهنده آن آمریکا نخواهد بود. بر همین اساس هرگونه مذاکره در باب توان موشکی کشور مغایر با امنیت ملی کشور خواهد بود و شاید بتوان گفت که اصرار آمریکا و اروپا بر مذاکره موشکی نیز برای تکرار سناریوی دوران صدام باشد که هدف از آن تضعیف سازی ایران در برابر تهدیدات منطقه‌ای و جهانی است. داشتن توان موشکی برای آن است که از تکرار دزفول‌ها و خرمشهرها جلوگیری شود، از موشک‌باران‌های دیوانه‌هایی همچون صدام جلوگیری و استقلال و امنیت کشور در برابر هر تجاوزی حفظ شود. سوم و چهارم خرداد در حالی یادآور رشادت‌ها و مقاومت مردم بزرگ خرمشهر دزفول است که یک اصل را نیز با خود به همراه دارد و آن اینکه برای جلوگیری از تکرار دزفول‌ها یک گزینه بیشتر وجود ندارد و آن توجه به توان دفاعی و بویژه موشکی کشور است. چراکه دنیای امروز دیگر دنیای جنگ با شمشیر و یا تن به تن نیست بلکه این توان موشکی است که حرف نخست را می‌زند و می‌تواند مصونیت کشور را تضمین نماید.
بر همین اساس توجه به توان موشکی اصلی است مهم و کلیدی که هرگز قابل مذاکره نبوده و نخواهد بود و دشمن باید این توهم را از سر بیرون کند که می‌تواند با فشار اقتصادی ایران را پای میز مذاکره برای دست کشیدن از توان موشکی‌اش وادار سازد. ملت ایران همان مردم دزفول و خرمشهر است که ۸ سال با دستان خالی در برابر تمام تجاوزات و جنایات ارتش بعثی ایستاد و حاضر به ترک خانه و کاشانه‌اش نشد و با مقاومت پاسخ آن همه موشک باران‌ها و جنایات دشمنان این سرزمین را داد و در نهایت نیز دشمن را تسلیم اراده خویش ساخت. امروز نیز خرمشهرها و دزفول‌های دیگر در پیش است که محور آن را نه تهاجم نظامی بلکه جنگ اقتصادی دشمن تشکیل می‌دهد. دشمنی که می‌داند توان مقابله نظامی را ندارد و لذا جنگی اقتصادی را به پا کرده است ماندن همگان در میدان و هراس نداشتن از رجزخوانی‌های دشمن، تکیه بر داشته‌های درون به جای چشمداشت به خارج، میدان دادن به جوانان در عرصه‌های مدیریتی، دلنبستن به راهکار بی‌حاصل مذاکره، راهکار پیروزی بر دشمن در این جنگ اقتصادی است.
نویسنده: قاسم غفوری
